نباید فراموش کرد که قرابت‌های معنایی حفظ‌کردنی نیستند. برای تسلط روی این قسمت باید ابیات یا متن‌هایی را که به‌اصطلاح زمینه‌ی طرح سؤال از قرابت معنایی دارند، به‌خوبی درک کنید. برای این کار می‌توانید از تدریس دبیر یا کتاب‌هایی که در این زمینه طراحی شده‌اند استفاده کنید. ادراک صحیح، رمز موفقیت در قرابت معنایی است؛ یعنی اگر از شما بپرسند که راجع به آن توضیح دهید باید بتوانید این کار را انجام دهید، نه این‌که مانند تاریخ ادبیات فقط جمله به جمله حفظ کرده باشید. اگر نتوانید توضیح دهید، یعنی نتوانسته‌اید پیام شاعر یا نویسنده را درک کنید.
اکنون که مفهوم ابیات کتاب را دریافتید، نوبت آن است که این مفاهیم را در ابیات دیگر که گاهی در تست‌ها طرح می‌شود، پیدا کنید. اگر از دانش‌آموزان باسابقه‌ی کانونی هستید قطعاً دریافته‌اید که ابیات خارج از کتاب به ‌راحتی در تست‌ها آورده می‌شود. در کنکور نیز وضع به همین گونه است. یک اشتباه رایج در این قسمت، معنی کردن تست‌های قرابت معنایی است. این کار نه‌ تنها زمان زیادی از شما می‌گیرد، بلکه گاهی به دلیل ناآشنا بودن برخی کلمات، رسیدن به پاسخ را دشوار می‌کند. برای معنا کردن، نیاز به نگاه از پایین دارید (موشکافی) و این وقت‌گیر است. در صورتی که نزدیک نبودن مفهوم دو بیت با یک نگاه از بالا به‌راحتی به دست می‌آید. شما می‌توانید با این روش که مقایسه کردن و رد گزینه‌ی غلط نام دارد، گزینه‌ی درست را کشف کنید؛ یعنی مفاهیم ابیات یک تست را دو به دو مقایسه کرده و با رد گزینه‌ی غلط به گزینه‌ی درست دست پیدا کنید.
به عنوان سخن پایانی می‌توانید برای خود گنجینه‌ای از قرابت‌های معنایی درست کنید. روبه‌رو شدن با ابیات بیش‌تر مساوی است با کسب مهارت بیش‌تر در پاسخ‌گویی به قرابت‌های معنایی.